Biblioteka pedagogiczna zawsze towarzyszyła kadrze zarządzającej placówkami oświatowymi. Wspierała ją fachową literaturą, pomagając w rozwijaniu kompetencji w zakresie zarządzania, sprawowania nadzoru pedagogicznego, realizacji pozapedagogicznych obowiązków dyrektora. Potencjał bibliotek pedagogicznych był przez dyrektorów i kandydatów na te stanowiska na nowo odkrywany szczególnie przy okazji zmian organizacyjnych i programowych polskiego systemu edukacji. Nie dziwi więc stanowisko MEN i potrzeba sięgania po potencjał bibliotek pedagogicznych w dobie wdrażania modernizowanego systemu doskonalenia nauczycieli.

Zmieniły się jednak oczekiwania MEN wobec książnic pedagogicznych. We wdrażaniu obecnych zmian wykorzystane mają być zarówno zasoby informacyjne bibliotek pedagogicznych, jak i kompetencje nauczycieli bibliotekarzy. Kompetencje tradycyjne tożsame z profilem absolwenta bibliotekoznawstwa z przygotowaniem pedagogicznym i te dopiero rozwijane: wiedza, umiejętności i postawy koordynatorów sieci i organizatorów rozwoju edukacji- wszystkie niezbędne we wdrażaniu nowego modelu doskonalenia nauczycieli.

Zmianie ulega tradycyjny wizerunek nauczyciela bibliotekarza biblioteki pedagogicznej. Pracownik książnicy pedagogicznej dotychczas postrzegany jako partner dla bibliotekarza szkolnego i ewentualnie współorganizator akcji promujących czytelnictwo w szkole i środowisku lokalnym staje się sojusznikiem dyrektora w podnoszeniu jakości procesu nauczania uczenia się w szkole. Tradycyjny obraz nauczyciela bibliotekarza odchodzi do lamusa. Przekształca się również dotychczasowy model współpracy nauczycieli bibliotekarzy z dyrektorami szkół, pracownicy bibliotek stają się bezpośrednimi partnerami dyrektorów i grona pedagogicznego.

Jak postrzegają nas dyrektorzy szkół?

Czy obie strony są gotowe na nowe relacje? Czy widzą płaszczyznę współdziałania na rzecz podnoszenia jakości polskiej edukacji?

Zachęcam do dyskusji na temat wzajemnych oczekiwań i możliwości…